Κάπως έτσι...

Τελικά πήγα κι εγώ στο γάμο.... του αδελφού της μάμας της Αγγέλας

Η πιό όμορφη στιγμή;
Όταν ο γαμπρός χόρευε με την νύφη το τραγούδι τους...
Δεν φαντάζεστε πόσο ευτυχισμένοι έδειχναν!
Το χαμόγελο δεν έφευγε από τα χείλη τους.. μακάρι τα παιδιά να χαμογελάνε πάντα έτσι...


Αλλά..

ας περάσουμε στην πραγματικότητα

λέει ο παπάς: από εδώ και πέρα θα αντιμετωπίζετε μαζί όλα τα προβλήματα... (καλό ακούγεται γιατί σκέφτεσαι.. να μια καλή ευκαιρία για βοήθεια... γιατί να παιδεύομαι μόνος..;)

όπως όμως λέει ένας φίλος συνεχίζοντας την φράση του παπα...
...που δεν θα είχατε αν δεν είχατε παντρευτεί...

Κάπου εκεί κοντοστέκεσαι και το σκέπτεσαι..
λές βρε παιδί μου;
μα γιατί; αφού όλος ο κόσμος παντρεύεται.. κάτι θα ξέρουν

και η γιαγιά μου αυτό μου λέει η καημένη
"κανενα καλό-αψηλό παλικάρι νταλια μου έχεις?"
κάθε μέρα
καθε μέρα το ίδιο παραμυθι
αφου φοβάμαι μην πάθει και τιποτα απο το άγχος της μήπως της μείνω στο "ράφι"

γιαγιά της λέω, δεν θα παντρευτώ
...κάπου εκεί γουρλώνει τα μάτια και λες
παει
το επαθε το εγκεφαλικό, δεν τη γλιτώνει σήμερα..

θυμάμαι ήμουν 15-16, κάπου πάνω στην εφηβεία.. ξέρετε.. τότε που διαβάζεις και κάνεις όνειρα για το μέλλον, το πανεπιστήμιο, το φοιτητικό σου σπίτι..
για ταξίδια..
και για ξύδια
και άλλα τέτοια..
που λέτε πάνω σε ένα διάλειμμα κατεβαίνοντας κάτω να χαλαρώσω με κανενα μεξικάνικο φαντάζομαι.. ακούω μια γνώριμη φωνή
γυρίζω και τι να δω..
η γιαγιά μου με ενα περίεργο και όλο καμάρι ύφος.
την κοιτάζω και προσπαθώ να φανταστώ τι σκέφτεται... αλλά δυστυχώς η φαντασία μου είναι πολύ φτωχή μπροστά στην πραγματικότητα της γιαγιάς μου

στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας υπενθυμίσω την ηλικία μου 15-16

Ντάλια, μου λέει, έλα να σου δείξω κάτι.
- το υφάκι της γιαγιάς άκρως συνωμοτικό - τέτοιο που σε βάζει σε υποψίες.. βρε λές να βρήκε κανένα γκόμενο και θέλει να μου δείξει τι μήνυμα της έστειλε;

παω κι εγω.
Κάθησε μου λέει.
κάθομαι.
περίμενε μου λέει
περιμένω.
Κι εκεί που περίμενα και η μόνη μου ανησυχία ήταν μηπως χάσω καμιά διαφήμιση απο την τηλεόραση, βλέπω ένα κινητό μπαούλο μπροστά μου.. πως είναι στις ταινίες που χτυπάει η πόρτα ανοιγουν και βλέπουν ένα δέντρο μπροστά τους; ε! ενα τέτοιο πράγμα)

Ξαφνικά το μπαούλο πέφτει στην καρεκλά δίπλα μου και εμφανίζεται η γιαγια μου σαν το κουνελάκι... ξέρετε ποιο κουνελάκι... που ξαφνικά βγαίνει απο μια τουρτα..

Δεν μπήκα στην διαδικασία να ρωτήσω τί είναι γιατί ήξερα.. ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα..
Είναι άπλυτα... ή κάνει γενική και καθαρίζει τις ντουλάπες...
φυσιολογικό.. έτσι δεν είναι;

έλα μου ντε όμως που Δεν είναι έτσι..

Παίρνει ένα σοβαρό ύφος ενω τα μάτια της έσκαγαν στα γέλια και μου λέει ενώ συγχρόνως μου έδειχνε:
Ντάλια - παυση-
Αυτό -δειχνει τωρα ενω άνοιξε κατι πετσέτες που σας ορκίζομαι πρώτη φορά τις έβλεπα- είναι το καλο σετ πετσέτες. Θα τις βγάζεις μόνο όταν έχεις καλεσμένους.
Συνεχιζω να την κοιτάζω και να μην καταλαβαίνω αν και ομολογώ πως το μυαλό μου είχε φύγει απο τις διαφημίσεις..
συνεχίζει...
(Δείχει κάτι σεντόνια και μαξιλαροθήκες με καρδιές ή κατι τετοιο )
Τα μάτια μου γούρλωσαν... μόλις άρχισα να καταλαβαίνω την πλεκτάνη που είχε στηθεί..
Αυτό το σετ είναι το καλό που θα έχεις.. (σκέψη: καλό ; οι πετσέτες οι καλές είναι για τους καλεσμένους το σεντόνι το καλό για ποιον είναι, για τον γκόμενο;)

η γιαγια απτόητη συνέχισε να μου δείχνει τα προικιά μου να μου εξηγεί πως θα τα στρώνω και φυσικά πότε...
οχι τιποτα άλλο μην γίνει κανενα λάθος και έρθει ή Αγγέλα καμιά μερα σπίτι και παρεξηγηθεί η κοπέλα... καταλαβαίνετε...

Κάποια στιγμή βρίσκω ένα κενό και μιλάω..
Βρε γιαγιά μου τι είναι όλα αυτά;
Η προικα σου μου απαντάει.
Και γιατί βρε γιαγάκα μου, μου τα δειχνεις αυτά τώρα και κοντεύει να τελειώσει και η Μιλάγκρος;

Ε, να, πως, να μην ξέρεις τι εχεις, που μπαίνει το καθένα και πότε βρε παιδί μου;
και γιατι βρε γιαγιά να ξερω; -κοπηκαν τα μου-
ε να αυριο μεθαύριο θα παντρευτεις... τι ετσι;


κινούμενα σχέδια βλέπετε;
-βλέπε σιλβεστρο οταν του πεφτει τηγάνι στο κεφάλι..
τα ματια πεταγονται έξω και αρχίζουν να γυρίζουν...

ΑΥΡΙΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ;
Παναγίτσα μου;
τι λέει;
απο ποιόν πλανήτη ήρθε;

προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου... δύσκολο βέβαια αλλά προσπάθησα.

προσπάθησα να της εξηγήσω πως δεν πρόκειται να παντρευτώ αν δεν γίνω 27 -τώρα βέβαια το όριο ανέβηκε τουλάχιστον στα 30-

η γιαγια αφήνιασε
μα κορίτσι μου τι είναι αυτά που λες
εγώ στην ηλικία σου...
καπου εκει άρχισαν οι ιστορίες τρόμου που όσο μου τα έλεγε τόσο με έκανε να είμαι κατα του γάμου και να θέλω να παντρευτώ όσο πιο αργά γίνεται...


Μικρές καθημερινές ιστορίες τρόμου...

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν απο τον γάμο του αδερφού της μαμας της Αγγέλας...